Su Su I Bir hamam ki, arınma gayesinden şaheser; Arınmışların yeri, Cennette nurlu Kevser. Su II Kâinatta ne varsa suda yaşadı önce; Üstümüzden su geçer doğunca ve ölünce. Su III İnsanlar habersizken yolların verâsından, Gökle toprak arası su şaşmaz mecrâsından. Su IV Su kesiksiz hareket, zikir, ahenk, şırıltı; Akmayan kokar diye esrarlı bir mırıltı. Su V Kâh susar, kâh çırpınır, kâh ürperir, kâh çağlar; Su, eşyayı kemiren küfe ve pasa ağlar. Su VI Su bir şekil üstü ruh, kalıplarda gizlenen; Yerde kire battı mı, bulutta temizlenen... Su VII Bu dünya insanlığa manevî hamam olsa; Her rengiyle insanlık tek renkte tamam olsa... Su VIII Su duadır, yakarış, ayna, berraklık, saffet; Onu madeni gökte altınlar gibi sarfet! 1980 | Kadın Kalıp değil bir fikir... Elmas sorguçlu fakir; Açıkta sırrı bâkir; Kadın... Çölde kaçan bir serap; Yönü kementli mihrap... Mâdeni som ıstırap; Kadın... Dipsiz hasrete tuzak; En yakınken en uzak.... Tadı zehrinde erzak; Kadın... Bir işaret, bir misâl; Ayrılık remzi visâl... Allah'a yol bir timsâl; Kadın... |
Edebiyat / Şiirler >